ਕੋਈ ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰ ਜਾਂਦਾ।
ਕੋਈ ਦਰਿਆ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਬੈਠਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ।
ਕੋਈ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ,
ਕੋਈ ਕੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਨਿਭਾਅ ਜਾਂਦਾ।
ਕੋਈ ਰਜਦਾ ਨਾ ਹੀਰੇ-ਮੋਤੀਆਂ ਨਾਲ,
ਕੋਈ ਰੁੱਖੀ-ਮਿੱਸੀ ਨਾਲ ਭੁੱਖ ਮਿਟਾ ਜਾਂਦਾ।
ਕੋਈ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਬਣਕੇ ਲੁੱਟਦਾ ਜਹਾਨ ਸਾਰਾ,
ਕੋਈ ਵਿਚਾਰਾ ਆਪਣਾ ਆਪ ਲੁਟਾ ਜਾਂਦਾ।
ਕੋਈ ਸੱਟ ’ਤੇ ਮਲ੍ਹਮ ਸਹਿ ਸਕਦਾ ਨਹੀਂ,
ਕੋਈ ਨਾਸੂਰ ਨੂੰ ਹੱਸਦੇ-ਹੱਸਦੇ ਸਹਿ ਜਾਂਦਾ।
ਕੋਈ ਰੇਸ਼ਮ ਦੇ ਬਿਸਤਰ ’ਤੇ ਬੇਚੈਨ ਹੁੰਦਾ,
ਤੇ ਕੋਈ ਪੱਥਰਾਂ ’ਤੇ ਵੀ ਸੌਂ ਜਾਂਦਾ।