ਲਹਿਰਾਂ ਨਾ ਦੇਹ, ਲਹਿਰਾਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਤਾਂ ਦੇਹ...
ਨਾ ਹਰ ਪੀੜਾ, ਪਰ ਕੋਈ, ਧਰਵਾਸ ਤਾਂ ਦੇਹ...
ਅੰਨਦਾਤਾ ਕਹਿ ਕੇ ਵੱਡਿਆਂ ਲਈ ਫ਼ੇਰ ਕਦੇ |
ਭੁੱਖੇ ਮਰ ਕੇ, ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਹਿਣ ਦੀ, ਜਾਚ ਤਾਂ ਦੇਹ...
ਰੂਹ ਤਾਂ ਸਾਡੀ, ਪਰਜਾਤੰਤਰ ਭੇਂਟ ਚੜ੍ਹੀ |
ਚੰਮ ਤੋਂ ਲਾਹਿਆ, ਵਾਪਸ ਸਾਡਾ, ਮਾਸ ਤਾਂ ਦੇਹ...
ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਹਾਂ, ਏਹ ਅਵਸਥਾ, ਵਿੱਚ ਕੁਰਵੇ |
ਨਾ ਦੇਹ ਰੋਟੀ, ਪਰ ਪੱਕਣ ਦੀ ਆਸ ਤਾਂ ਦੇਹ...
ਆਖਰ ਸਫ਼ਰ ਮੁਕਾ ਕੇ ਕਿਰਤੀ, ਘਰ ਪਹੁੰਚੇ |
ਚੀਰ ਫ਼ਾੜ੍ਹ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਸਬੂਤੀ, ਲਾਸ਼ ਤਾਂ ਦੇਹ...
ਅੰਨਦਾਤਾ ਦੀ ਕਬਰ ’ਤੇ ਪਰਚਮ ਨਹੀਂ ਝੁੱਕਦੇ |
‘Kang’ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਮ ਉਦਾਸ ਤਾਂ ਦੇਹ...
gopi_satinder143@yahoo.com
- ਏ ਜੱਗ ਤਾਂ ਜਿਉਦਿਆਂ ਦੇ ਮੇਲੇPartner Raj Sagar
- [b]ਹੰਝੂ ਹੌਕੇ ਪਾ ਕੇ ਪੱਲੇ ਤੁਰ ਪਏ, ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਰੇ ਚੋਂ ਇੱਕਲੇ ਤੁਰ ਪਏ, ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਨੇ ਬੜਾ ਦਿਲ ਪੱਛਿਆ, ਲੈਕੇ ਦਿਲ ਦੇ ਜ਼ਖਮ ਅੱਲ੍ਹੇ ਤੁਰ ਪਏ, ਦਿਲ ਜਲਾ ਕੇ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ, ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕਲੇ ਤੁਰ ਪਏ, ਜਿੱਤ ਲਵਾਂਗੇ ਮੋਰਚਾ ਦਿਲ ਦਾ ਜ਼ਰੂਰ, ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਾਂ ਵੀ ਹੱਲੇ ਤੁਰ ਪਏ, ਕੀ ਭਰੋਸਾ ਰਹਿਬਰਾਂ ਦੀ ਨੀਅਤ ਦਾ, ਲਾਹ ਕੇ ਹਥੋਂ ਛਾਪਾਂ ਛੱਲੇ ਤੁਰ ਪਏ, ਖੁਦਗਰਜ਼ ਹਨ ਲੋਕ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ, ਲੈਕੇ ਆਪਾਂ ਸਾਹ ਸੁੱਵਲੇ ਤੁਰ ਪਏ, ਉਜ਼ਰ ਕੀ ਹੁਣ ਮੁਹਬੱਤ ਵਿੱਚ ਭਲਾ,[/b]
No comments:
Post a Comment